Selam, okuyucularımıza biraz kendinden biraz da heykeltıraşlıktan bahseder misin? 

 

  31 yaşındayım. İstanbul Beyoğlu'ndaki atölyemde hem çalışıyor hem yaşıyorum. Atölyemde figüratif seramik heykeller yapıyorum. Aynı zamanda seramik dersleri veriyorum. Bugüne kadar iki kişisel sergi, bir çok karma sergi, uluslararası fuar ve sempozyumlarda yer aldım. iki de ödülüm var. Benim iş arkadaşım çamur. Seramikle uğraşmak; çamurun, toprağın kanıtlanmış enerjisini de göz önüne alırsak iş arkadaşınızın size sürekli muhteşem bir enerji verdiğini düşünün. Öyle bir şey! Kimi zaman sakinliğinde huzur bulduğunuz kimi zaman da verdiği adrenalinle kalp çarpıtan ve bilinen en ilkel malzemeyle çağdaş yolları zorlayan bir yol.

​

Heykeltıraş olmayı hep mi hayal ettin? Yoksa hayatına girişi ani mi oldu?

 

  Aslında çocukluğumda oynadığım bir oyundu bu. Kendi kuşağım adına konuşacak olursam, çamurla oynamayan bir çocuk tanımıyorum. Çocuklukta bunun farkında olmasam da yaptıklarım bunun ilk sinyalini veriyordu sanırım. Çamurun mesleğim olması ise, çok klişe ama ilk dokunuşla  oldu. Ömrüm boyunca buna dokunmalıyım dediğimi hatırlıyorum.

 

İcra ettiğin sanatı nasıl tanımlarsın?

​

  Seramik bence; alev elev yanan soğuk bir sanattır.

​

​Son olarak, sanatınla ilgili gelecekte mutlaka yapmalıyım dediğin bir planın var mı? Bir hedefin...

 

   Hala yaşıyorken çalışmalarımı iyi bir müzede ziyaret edebilmeyi, şimdi olduğundan çok daha fazla insana hitap edebilmelerini ve seyredilebilmelerini çok isterim.